Lieve Dames,
Vorige week heb ik verzuimd een
coach berichtje te schrijven. Door drukte op mijn werk en een zeer pijnlijke
rug-blessure was het er simpelweg niet van gekomen.
Vandaag maak ik het goed, door
meteen dezelfde dag nog een bericht te sturen...
Vorige week speelden we de
eerste competitie wedstrijd thuis tegen Nieuwegein MD1, het team waar we op 20
augustus een oefenwedstrijd tegen hebben gespeeld, die we 2-1 verloren. Voor ons
was dat de tweede wedstrijd op een warme dag. Nu speelden we vroeg (dus niet
warm) en fris (????), dus ik was vol optimisme.
In de team bespreking spraken we
met name over het niet teveel met de bal lopen, maar eerder passen, ruimte
creeren en de bal verleggen (en dus ook eens achteruit te spelen). Na de
teambespreking merkte ik al dat er bij een groot deel van jullie weinig “pit”
in zat. Langzaam naar het veld, sommigen gewoonweg geen tijd meer om in te
spelen.... En op het veld was dat zeer duidelijk merkbaar. Het hielp natuurlijk
ook niet dat er een scheidsrechter niet op kwam dagen en ik uiteindelijk als
coach moest gaan fluiten (en dus geen aanwijzigen kon geven). Daniel nam de
schone taak van coach over en zorgde voor de wissels en de aanwijzingen in het
veld.
Nieuwegein, als MD1 team, was
duidelijk technischer, tactisch beter, EN, zoals we al wisten van de
oefenwedstrijd, heel fel. Ons team leek soms gewoonweg te slapen. Er werd niet
bewogen bij het uitnemen van een bal, jullie liepen niet voor elkaar, er werd
weinig en slecht gepasst en we werden dus simpelweg van de grasmat gespeeld.
Een donderspeech van de scheidrechter (ik dus) in de rust hielp nog wel wat en
in de tweede helft wisten jullie gelukkig nog twee keer te scoren om de eer
hoog te houden. Maar we hebben deze wedstrijd weggegeven met 6-2...
Op het teamuitje, op het natte
strand in Scheveningen, waren jullie het er allemaal over eens dat de
teamdoelstellingen naast gezelligheid ook vooral gingen om “Kampioen worden”, “Voorcompetitie
winnen” en “Beter worden en goed samenspelen”. Dames, dat gaat gewoon niet
gebeuren zonder HEEL veel INZET.
Dat was dan ook simpelweg het
enige thema dat ik vandaag in de voorbespreking heb genoemd. Ik had het zelfs
opgeschreven... INZET. Zonder inzet, al ben je nog zo goed, win je geen
wedstrijd. Met inzet, ook al ben je misschien technisch en tactisch minder dan
de tegen partij, maak je echt een kans. Die inzet wil ik dan ook de rest van
het seizoen zien van jullie. Niet 100%, maar 200%. Vanaf het inlopen tot aan
het laatste fluitsignaal. Ookal heb je een mindere dag, ben je moe (en
eigenlijk moet je gewoon op tijd naar bed gaan de avond voor een wedstrijd...)
of zit je gewoon niet lekker in je vel, je bent het aan de rest van het team verschuldigd
dat je er helemaal voor gaat. Na de wedstrijd kan je gaan slapen, sjaggerijnig
zijn of wat anders. Maar IN HET VELD doen we van nu af aan ons best – meer dan
we denken te kunnen. En dat doen jullie voor elkaar – als team.
Vandaag hebben jullie laten zien
dat jullie dat kunnen. Er werd vanaf het eerste fluitsignaal geknokt (ookal
begon de wedstrijd rommelig omdat de scheidsrechter even vergeten was dat je
ook nog even handjes hoort te schudden en moet tossen om bal uit of helft
kiezen....). Met maar 1 wissel, en Minka als extra support op de bank (wat goed
van je dat je er weer bij was Minka!) gingen jullie ervoor! Er werd goed druk
gezet op SCHC en al na 5 minuten kwam de eerste mooie doelpoging van Brechtje,
die helaas door (een hele goede!) keeper werd tegengehouden. Jullie zaten ook
goed bij de rebound, maar helaas geen doelpunt. Even later een mooie poging van
Kristie, maar ook die ging er helaas niet in.
Er volgde een strafcorner, die
richting 1e paal werd geslagen, waar Sophie prachtig klaar stond,
maar helaas kreeg ze de bal op haar voet.
Anna, als mid-mid, zorgde voor
hele mooie passes vanaf het midden-veld. Een van deze passes kwam bij Brechtje
terecht (op rechtsvoor) die een schitterende pass voor de goal langs op Dilara
gaf, die mooi bij de 2e paal stond. Helaas had de keep ook deze bal.
Na 20 minuten kwam SCHC
eindelijk in onze cirkel en we kregen meteen een strafcorner tegen. Deze wisten
we gelukkig weg te werken.
Nog eens 5 minuten later wisten
wij een strafcorner te veroorzaken, die Brechtje mooi op de goal sloeg, maar
helaas, die keeper weer... Sophie stond klaar voor de rebound bij de 1e
paal, maar ook dat mocht niet baten...
In de laatste seconden van de
eerste helft kregen we nog een strafcorner. De scheids floot af en de coach van
de tegenpartij haalde (onterecht!) opgelucht adem en zei tegen zijn meiden dat
het rust was. Mooi niet, want die strafcorner moest natuurlijk gewoon genomen
worden. Ik stuurde iedereen naar de cirkel (ja, want als de bal de cirkel uit
is, of er wordt gescoord, is het rust, dus hoef je niet bang te zijn voor een
tegenaanval, maar kan je met zijn allen (inclusief keeper!) op de cirkel gaan
staan). Brechtje nam de bal aan, haalde uit en sloeg hem hard de goal in.
Helaas werd dit afgekeurd (terecht) omdat de bal onderweg boven knie-hoogte was
geweest (boogbal) en dat mag niet bij een schot op de goal (bij pushen
overigens wel).
In de rust heb ik complimenten
uitgedeeld. Jullie gingen ervoor, er werd goed geknokt, er werd goed gekeken en
er waren mooie combinaties. Er waren natuurlijk ook wel een paar dingen die
beter konden, zoals: vaker de bal over rechts (Nina en Brechtje vormden daar
een mooie combinatie en vooral Nina stond telkens maar weer mooi vrij en om de
bal te roepen...); de achterhoede moest alert blijven en niet teveel ruimte
geven aan de tegenpartij; bij de bal uitnemen achter mag absoluut geen risico
genomen worden en tenslotte waarschuwde ik dat je alleen moet roepen om de bal
als de bal ook echt naar jou toe kan (dus niet als je achter een paar
tegenstanders staat en niet beweegt).
In de tweede helft kwamen we dan
eindelijk op dreef. Na al die mooie kansen in de eerste helft, volgde na 5
minuten in de tweede helft het verlossende eerste doelpunt: Jeske ga een mooie
pass aan Ellis; Ellis passte op Brechtje en Brechtje scoorde!!! 1-0.
Na nog eens 5 minuten haalde
Ellis hard uit op de kop van de cirkel en ook deze ging erin! 2-0.
Er volgende nog veel meer
kansen: bijvoorbeeld een gewoonweg schitterende voorzet van Sophie met haar
backhand (!) voor de goal langs, Brechtje doet een doelpoging en uiteindelijk
komt de bal op de voet van een SCHC speelster. We krijgen een strafcorner die
Anna richting goal flatst, maar die goede keeper zat er helaas tussen.
Nog een, waar een mooie pass van
Anna bij Nina terecht komt, die hem diep doorpasst naar Brechtje. Brechtje weet
de bal (heel hard...) op de voet van een SCHC speelster te krijgen en we
krijgen weer een strafcorner. Helaas slaat Brechtje naast.
Nina kreeg na een korte wissel
de opdracht om er als rechtsvoor in te gaan en te scoren. En dat deed ze dus
ook maar gewoon! 3-0.
Dan zijn er nog wat angstige
momenten waar wij wel heel erg de beslissingen van de scheidsrechters tegen ons
krijgen en zelfs een strafcorner tegen. SCHC neemt de bal gelukkig niet aan, en
Anna, die van de middellijn aan was komen stormen, pikte de bal op, gaf een
mooie pass op Nina, die de bal diep doorpasste op Ellis. Helaas wist Ellis deze
kans niet te verzilveren.
Er volgt nog een kans van
Jeske, die helaas links naast de goal eindigt. En nog een strafcorner, die
Brechtje er in weet te slaan: 4-0.
Meiden, ik ben trots op jullie.
Trots omdat jullie hard gewerkt hebben vandaag voor elkaar en voor de
overwinning die jullie dan ook verdiend mee naar huis namen. Maar ook trots
omdat jullie (zoals het hoort) niet geprotesteerd hebben tegen de scheidsrechters,
maar gewoon jullie spelletje bleven spelen.
Geniet morgen van de wedstrijd
van Dames 1; neem de trainingen van deze week serieus en ik zie jullie volgende
week zaterdag, als we tegen Woerden MD1 gaan spelen (je weet wel van de eerste
oefenwedstrijd van het seizoen). Ook voor die wedstrijd geldt: INZET, INZET en
nog eens INZET. Als we die winnen, dan neemt de coach jullie mee naar de
McDonalds in Woerden voor een McFlurry!
Groetjes,
De Coach!
